English:
It started as usual. Breakfast at 8 o’clock, leaving in Vincent van Goch at 9 o’clock and driving towards our next destination. First we drove towards Kelowna, a town quite big, famous for its fruit. We had lunch at a park next to the beach and we walked a little bit. We stopped again at the grocery store, which was huge by the way. We went towards Hope, arriving at Harrison Springs Camping & RV park. We ate meatballs, potato parts and vegetables. Although it was very late, we did manage to make a good meal.
Jacob wanted us to come to Harrison Springs. Hot springs straight out of nature. He hadn’t been there before. An adventure, I thought. So I went, together with Thea, Sjoerd, Sanne V and Jacob. We walked up the wrong way first. Even though the smell was strong and we walked past it the first time. We climbed some rocks. Let’s call it a small sightseeing tour.
When we walked back to the hotel, to ask about the springs, we did actually find them. Luckily for my feet (not that it was that far). So hot at first, but perfect in the end. The upper part was I guess about 40 degrees Celsius and everything below was quite cold, but the mix made it so good!
Once we were settled we talked and enjoyed it. I think half an hour later, some (+/- 25) woman came from behind the real hot spring building. (It held water from about 140 degrees Celsius.) These woman first thought we were a tree. Because we put our light off and stopped talking probably. We couldn’t keep our laughs in so in the end they did find us. However, they thought we were naked so one of them said: “Oh damn, they aren’t wearing any clothes. We won’t look at your private parts!”. We laughed even harder, ‘cause it wasn’t even true. Eventually they came in with their feet. Good for us only for a short period.
Not much later we heard something in the woods, and we were about 20m away from it. It sounded like a frog, but with the hot water it couldn’t be. Jacob defined it as: ‘a bear cub searching for food, accompanied by her mom’. Like, oh my gosh! Sounds kept coming and we even heard some water splashing. Knowing the fact that there were fish in the water, it sounded quite likely that a bear had come to catch a meal. We did bring our lights, but unfortunately there was a big tree in the middle which covered quite a big area of and around the lake. So we couldn’t see anything that happened. We sat there for more than an hour, listening to bears. In the end, which was about 11:30pm, we stood up, put our clothes back up and went for a search.
I really wanted to see the animals behind these sounds. Even if that meant that it might not have been a bear. Because that option was still open. Even though I do not want to believe that.
So we walked across the hot springs but we did not see anything. We also went to the woods, the other way around. Walking on the rocks, hoping to see something. Unfortunately, we didn’t. When the others were eating cookies, I kept watching. Nothing alive to see. I stood there, almost alone, obsessed by the fact that we were (probably) so close to two bears. On one hand I felt so lucky, and on the other hand I could have cried. In just a week we will be gone from this country and I’m still trying to see a bear, alive and well, not from behind a window.
How could I leave these animals (no matter what they were) in the wilderness, looking at us, without us seeing them. I was going to leave this place with a mystery and that mattered to me. No answer to the question what it had been, with how many they really were and how they looked. Yes, it sucked to be me right now. Especially because I should have been so happy about it.
On our way back to the van, I walked in the back. I had to just think about it. It wasn’t easy to know that we were going to leave soon, and nobody would ever solve this mystery. Only the 5 of us heard it that night, and no one of us saw something. Yep, bears or not, it sucked. Back at the campground we talked to the other shortly and we soon went to bed. Tomorrow we would go to Victoria and I would be in the Hotseat. Big day to come and only five hours of sleep left! Goodnight!
Nederlands:
De ochtend begon niet zo special. We hadden ontbijt om 8 uur en we vertrokken in onze bus om 9 uur. Op naar onze nieuwe bestemming. Onze eerste stop was in Kelowna, een vrij grote stad, die bekend staat om zijn fruitteelt. Hier hebben we in een parkje naast het strand onze lunch gegeten en een stukje gewandeld. Daarna zijn we meteen even gestopt bij de supermarkt. We hadden weer eens eten nodig. Onze bestemming vandaag lag in Hope, ‘” Harrison springs Camping & RV park”. Hier arriveerden we ’s avonds laat. Ondanks dat het laat was, wisten we een goede maaltijd klaar te zetten met gehaktballen, aardappeltjes en groenten.
Jacob had ons vandaag ook verteld over Harrison springs, de natuurlijke hot springs in de buurt. Hij was er zelf nooit geweest, maar vroeg wie er mee wilde. Ik was natuurlijk wel in voor een avontuur, en stemde vrolijk in. Zo ging ik die avond op pad met Thea, Sanne V, Sjoerd en Jacob. Eerst liepen we de verkeerde route, erg voorspelbaar, maar later wisten we het gelukkig toch nog te vinden.
De hot spring was nagenoeg perfect. Het stonk dan wel een beetje, maar de temperatuur was prima. Bovenaan ongeveer 40 graden Celsius, en onderaan wat koeler. De perfecte mix. Eenmaal gesetteld zaten we lekker te kletsen en te genieten. Deze rust werd echter kort verstoord door een groep van ongeveer 25 vrouwen. Wat hebben we gelachen. Toen ze aankwamen, hadden wij onze lichten al uitgedaan en onze monden gesloten. Daarop volgde een gesprek tussen de vrouwen onderling, die dachten dat wij een boomstam waren. Even later, toen ze ons dan wel ontdekt hadden, werd er zelfs verondersteld dat we naakt waren. Toen konden we onze lach echt niet meer inhouden, want nee, we waren alles behalve naakt.
Niet veel later, toen de vrouwen al weer vertrokken waren, hoorden we iets in het bos. Ongeveer 20 meter van ons vandaan, niet veel verder. Een geluid wat leek op een kikker. Dat kon het echter niet zijn, want daar was het water veel te heet voor. Jacob verklaarde het als ‘een baby beer zoekend naar voedsel, in gezelschap van haar moeder.’ Dit ga je niet menen, dacht ik. Nog meer geluiden kwamen en zo hebben we wel een uur zitten luisteren. Gefascineerd door iets, wat waarschijnlijk twee beren waren. Helaas stond er een boom midden in het water, dus konden we met onze lampjes niet alles scannen en verkennen. Om half 12 besloten we dat het genoeg was, en gingen we het water uit.
Voor ons waren die geluiden namelijk niet genoeg. Ik wilde zien welk dier achter de beschutting zat, zelfs als dat betekende dat ik een dier, anders dan een beer, zou tegenkomen. Die optie bestond namelijk ook nog steeds. We zijn van alle kanten rond de hot spring gelopen, maar die beren hebben we nooit gezien. Ik baalde enorm. Zelfs toen de anderen koekjes stonden te eten aan de kant kon ik mijn ogen niet van de bomen en beschutting afhouden. Ik zag helemaal niks. Ja, ik was echt in trance en wilde zo graag iets zien. Ik was zo dicht bij deze dieren en ik hoopte al zo lang op het zien van een beer in het wild, zonder raampje tussen ons beide.
Nu moest ik deze plaats en deze dieren gaan verlaten, met een mysterie dat nooit opgelost zal worden. Alleen wij vijven, hadden gehoord wat er in de bosjes zat. Ja, dit voelde behoorlijk raar. De rest was vooral enthousiast, vanwege alles wat er gebeurd was, maar ik was ook teleurgesteld.
Op onze weg terug naar de bus, ben ik dan ook maar achter aan gaan lopen. Een mysterie voor altijd. Beren of niet, ik baalde enorm. Terug bij onze campingplaats hebben we nog even verslag gedaan aan de rest, en zijn we toch maar snel naar bed gegaan. Morgen zouden we een heel stuk moeten rijden naar Victoria, en ik zou in de hotseat zitten. Nog maar vijf uurtjes slaap in het vooruitzicht. Weltrusten!